Het huis in Roemenië.
Huisje, boompje en heel veel beestjes
Ik werd verliefd op een Roemeense dame. Zij kreeg geen verblijfsvergunning in Nederland, dus in 2005 ging ik met haar mee naar Roemenië. In die periode hebben we de tijd genomen om een huis te bouwen. In Roemenië leefden we met de familie samen, dus dit was ook een huis waar we met z’n allen gingen leven, met haar hele familie. We gingen het land bewerken en alles in orde maken en herstellen zoals het had moeten zijn. Een dicht dak op het huis, niet meer een teiltje in de tuin, dat soort dingen. We hadden 2 honden, enkele katten, varkens en heel erg veel kippen, daar leefden we mede van.
‘We ruilden de eieren voor sigaretten’
Toen het huis klaar was heb ik een periode actief gebruikt om te kijken of ik toch niet iets in mijn vakgebied zou kunnen doen. Dan zou ik eerst 6 maanden onbetaald aan het werk moeten en ook nog de stempels halen om daar het werk te kunnen doen wat ik in Nederland ook deed. Ik had het wel gewild, maar dat zag ik als niet haalbaar. De taal was in het begin ook erg lastig. Op een gegeven moment hadden we geen geld meer, maar het lukte nog wel voor een lange tijd. We verbouwden meer ons eigen eten, ruilden de eieren voor sigaretten en zo deden we alles.
‘Niets is daar vanzelfsprekend en dat vond ik prachtig’
Helaas vertrok mijn Roemeense dame in 2008 naar Italië om daar aan het werk te gaan. Ik ben daar uiteindelijk ook nog een aantal keer naartoe gegaan in een jaar tijd, maar ik vond dat helemaal niks. Ik vond het wel leuk om af en toe koffie te drinken in een koffiebar of dat soort dingen maar er was totaal niets wat me daar trok. In Roemenië altijd wel. Dat was het platteland, soms met paard en wagen naar het dorp, geen materialistisch leven, niets is daar vanzelfsprekend en dat vond ik prachtig. Ik had daarvoor een kantoortje, was altijd aan het werk. In Roemenië kwam ik plots in een stukje vrijheid en dat vond ik echt geweldig. De relatie strandde uiteindelijk, maar mijn liefde voor Roemenië bleef.
‘Ik heb altijd al iets sociaals willen doen’
Ik heb altijd al iets sociaals willen doen en ik heb in mijn tijd in Roemenië gewoon gezien dat er heel veel armoede is. Ook bij ons in de dorp. Sommigen leven met nog net geen bubbelbad in hun huis met een mooi dak erop en verderop in de straat leven nog mensen op stro. Het contrast is heel groot daar. Veel jongeren leven in de stad op straat door ellendige thuissituaties. Daar kan ik nog steeds niet tegen. Dat soort dingen kwam ik daar tegen en toen heb ik besloten dat ik er iets aan ging doen. En dit, werken aan Siguranta, geeft me veel meer plezier op dit moment.